
Zabudowa jednorodzinna w Tychach Cielmicach
/projekt inżynierski/
![]() wizualizacja | ![]() zdjęcie_makiety | ![]() zdjęcie_makiety |
---|---|---|
![]() analiza lokalizacji cielmic | ![]() analiza rodzaju zabudowy | ![]() analizy_sąsiedztwa_działki |
![]() schematy zagospodarowania | ![]() schematy_podziału_przestrzeni | ![]() sytuacja |
![]() systematyka_mieszkań | ![]() rzut | ![]() przekrój |
![]() elewacja północna | ![]() elewacja_południowa | ![]() elewacja zachodnia |
![]() detal | ![]() detal A | ![]() detal B |
![]() detal C | ![]() widoki kładek | ![]() kładka 2 |
![]() detal balustrady | ![]() kładka 1 | ![]() kładka 4 |
![]() kładka 3 |
projekt inżynierski / rok 2012/2013 / prowadzący zajęcia: mgr inż. arch. Janusz Poznański
Przedmiot projektu i idea
Przedmiotem projektu jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna zlokalizowana w Tychach Cielmicach. Zespół dwunastu obiektów zaplanowano jako połączenie zabudowy szeregowej z zabudową atrialną, co pozwoliło na zaprojektowanie aż dwunastu domów przy jednoczesnym zapewnieniu prywatności i strefowaniu przestrzeni.
Opracowywany obszar leży w południowo-wschodniej części Tychów. Bliskie sąsiedztwo drogi krajowej numer 1 pozwala na szybkie przemieszczanie się zarówno w kierunku Katowic, jak i Bielska-Białej. Zaledwie 2 km od działki znajduje się teren rekreacyjny Jeziora Paprocany, natomiast na południe rozciągają się pola uprawne oraz pas tyskich lasów. Cielmice są terenem o charakterze wiejskim, jednak odsetek ludności zatrudnionej w rolnictwie zmniejsza się. Kolejne pokolenie szuka pracy w innych dziedzinach, i choć prawdopodobnie pola uprawne nie znikną z Cielmic, to dzielnica powoli zaczyna się zmieniać. Dlatego ze względu na doskonały dojazd do większych ośrodków miejskich oraz usytuowanie wśród zieleni, użytkownikami, do których skierowany jest projekt, są osoby i rodziny pracujące w mieście, jednak poszukujące domu w okolicy podmiejskiej, z dostępem do terenów sprzyjających wypoczynkowi.
Idea projektu zakłada przekształcenie terenu w obszar typowo mieszkaniowy, przy równoczesnym zachowaniu specyficznego klimatu miejsca, jakim są Cielmice. Wyrazem tego ma być zastosowany na elewacjach kamień, który inspirowany jest charakterystycznymi dla tej dzielnicy zabudowaniami gospodarczymi (stodołami). Cała działka została podniesiona o pół kondygnacji w formie zielonej „mastaby”, a równocześnie wzdłuż północnej i zachodniej granicy działki poprowadzono jednokierunkową zagłębioną w terenie drogę. Dzięki temu powstała jedna niższa kondygnacja podziemna, która mieści w sobie garaże. Rozwiązanie to pozwoliło także dopasować się do wysokości otaczającej zabudowy (2-3 kondygnacje lub 2 kondygnacje z poddaszem użytkowym).
Układ funkcjonalny
Projekt został całkowicie poświęcony funkcji mieszkaniowej, w ramach której zaprojektowano trzy typy domów przeznaczone dla różnych rodzin. Wyróżniono trzy domy typu pierwszego (usytuowane na krótszym boku działki), cztery domy typu drugiego i pięć domów typu trzeciego, występujące na przemian na dłuższym boku działki.
Dom pierwszego typu to mieszkanie dla dwóch osób (małżeństwa bądź pary), przystosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej ruchowo, poruszającej się na wózku inwalidzkim. Obiekt wyposażono w windę i zachowano wszelkie wymagane odległości i przestrzenie manewrowe konieczne dla komfortowego zamieszkania takiego użytkownika. Dom typu drugiego przeznaczony został dla rodziny 3-osobowej (małżeństwa z jednym dzieckiem), natomiast typu trzeciego dla rodziny 4-osobowej (małżeństwa z dwójką dzieci).
Zastosowano klasyczny rozkład funkcji wewnątrz wszystkich mieszkań, zawierający garaż na dwa samochody w podziemiu, strefę dzienną na parterze i strefę nocną na piętrze. Jednak w ramach poszczególnych kondygnacji również występuje strefowanie. Trzonem łączącym kondygnacje jest klatka schodowa biegnąca od podziemia i równocześnie dzieląca poszczególne poziomy na strefy funkcjonalne.
Sposób kształtowania formy architektonicznej wynika bezpośrednio z funkcji poszczególnych pomieszczeń oraz ją podkreśla. Parter w domach typu drugiego i trzeciego utworzony został na planie odwróconej litery „C”. Jego powielenie w szeregu stworzyło wewnętrzne atria, dostępne ze znajdującej się w północnym skrzydle kuchni. Usytuowany od południa salon wychodzi na ogród. Ukształtowanie pięter zależy od typu domu. W przypadku typu trzeciego jest powieleniem parteru powiększonym o wystającą kostkę w jednej z sypialni dziecięcych (taki zabieg umożliwił doświetlenie pomieszczenia od wschodu i zachodu oraz ujednolicenie powierzchni pokoi dziecięcych), natomiast w typie drugim jest powieleniem południowej połowy parteru. Domy w typie pierwszym mają nieco inny kształt, jednak zostały zaprojektowane według dokładnie tej samej zasady strefowania pomieszczeń. We wszystkich domach zaprojektowano dachy płaskie.
Opisane ukształtowanie funkcji oraz formy architektonicznej w obiektach pozwoliło na wprowadzenie do projektu wszystkich zalet domów szeregowych oraz domów atrialnych. Dzięki szeregowemu ułożeniu uzyskano na zadanym obszarze aż dwanaście domów, a co ważniejsze, odpowiedni rozkład funkcji i wprowadzenie atriów pozwoliło na zachowanie maksymalnej prywatności użytkowników, tak pożądanej przez każdego właściciela domu jednorodzinnego. Ponadto każdy dom posiada nie tylko własny ogród i atrium, ale także zielone trawiaste tarasy oraz dachy. Takie rozwiązania sprawiają, że na działce pomimo sporej powierzchni zabudowy wciąż jest duży obszar powierzchni biologicznie czynnej, z której mogą korzystać mieszkańcy.